قیام ناشنوایان علیه رییس ناکارآمد؛ از اعزام توریست تا بذل و بخشش پست به رفقا 

به گزارش خبرگزاری آنا، بیست و پنجمین دوره بازی های المپیک ناشنوایان با حضور  ۳۰۸۱ ورزشکار شامل ۲۰۱۴ ورزشکار مرد و ۱۰۶۷ ورزشکار زن ۸۱ کشور از ۲۴ آبان با برگزاری مراسم افتتاحیه به صورت رسمی در توکیو آغاز شد.

کاروان ورزش ایران با ترکیبی ۱۶۰ نفره در ۱۲ رشته و با نام «عاشقان ایران» در این دوره بازی ها شرکت داشت و در پایان رقابتها ۳۷ مدال کسب کرد. نتیجه ای دور از انتظار که با هر معیاری یک ناکامی بزرگ به شمار می رود.

کاروانی که با تعداد نفرات بالا و ۱۶٠ نفر به مسابقات اعزام شد اما حتی یک چهارم نفرات اعزامی هم مدال کسب نکردند تا مشخص شود فدراسیون ناشنوایان در گزینش نفرات رشته های مختلف هرگز ارزیابی درستی نداشته و کیفی سازی در این اعزام به هیچ وجه مدنظر نبوده.

از سوی دیگر یکی دیگر از نقاط تاریک این اعزام تعداد همراهان پرشمار و بی ربط کاروان اعزامی بود. نفراتی که اغلب هیچ مسئولیتی نداشتند و بیشتر به عنوان توریست و عناوین واهی راهی ژاپن شدند. آش به اندازه ای شور شد که در برخی از رشته ها تعداد همراهان از ورزشکاران بیشتر بود!

جالب اینکه اغلب توریست های اعزامی از کارمندان درجه 3 وزارت ورزش و نزدیکان نکولعل آزاد انتخاب شده بودند تا وی به نوعی به رفقای خود و بیکاران وزارتخانه ادای دین کرده باشد!

 رئیس فدراسیون که در تمام روزهای پیش از سفر به طور مرتب از مشکلات مالی گلایه داشت و در بازدید وزیر از کاروان ایران به صراحت اعلام کرده بود اگه پول نرسد، تیم اعزام نمی شود، به بهانه بی پولی از اعزام تیم خبری و رسانه ای و البته چند رییس هیات خودداری کرد و در عوض با خاصه خرجی و گشاده دستی مشتی توریست را به توکیو برد که هیچ کار خاصی نداشتند.

این رویکرد منفی و اشتباه چند ماه قبل تر در اعزام کاروان ناشنوایان نیز تکرار شده بود و نکولعل آزاد برای دریافت پول زمان بسیاری را در مناقشه با اداره کل ورزش و جوانان استان تهران سپری کرد و حتی دوباره تهدید به عدم اعزام کاروان ایران نمود و دست آخر با دخالت وزیر ورزش و کمک وی تیم را اعزام کرد در حالیکه باز هم به جای تیم خبری و روسای هیات ها ترجیح داد چند توریست با خود ببرد! انتظار می رفت بعد از این اتفاق در بازیهای المپیک ناشنوایان توکیو نکولعل آزاد رویکرد خود را اصلاح کند اما تکرار همان روند سبب شد تا انتقادات به شدت بالا بگیرد. 

رویکردی که با برخورد قهری رسانه ها همراه و نتایج ایران در توکیو توسط رسانه ها بایکوت خبری شد. از سوی دیگر روسای هیات ها نیز که از رفتار نکولعل آزاد به شدت ناراحت و دلخور هستند، علیه وی به شدت موضع گرفتند.

از تجمع تا نامه به معاون وزیر

در اولین گام برخی از روسای هیات ها، پیشکسوتان و ورزشکاران هفته گذشته با تجمع مقابل فدراسیون ورزش‌های ناشنوایان، خواهان رسیدگی وزارت ورزش و بررسی اقدامات صورت‌گرفته در این فدراسیون در مدت ریاست نکولعل آزاد شدند.

معترضان اعتقاد دارند فدراسیون هیچ اقدام مفیدی در راستای احقاق حقوق ناشنوایان و عملی کردن وعده‌های دهان پرکن نکولعل آزاد در هنگام انتخابات انجام نداده. فدراسیون بدل به پاتوق نفرات نزدیک به نکولعل آزاد شده که بدون هیچ کارکرد خاصی پست و حقوق می‌گیرند و در اعزام‌ها نیز تنها اولویت رفاقت و نزدیکی با فدراسیون و شخص رئیس ملاک است. نکولعل آزاد تمامی پست‌های فدراسیون و حتی انجمن‌های تابعه را به دوستان و نزدیکان خود هبه کرده که هیچ تخصصی ندارند و همین از دلایل اصلی عقب ماندگی این رشته و ناکامی‌های اخیر بوده.
جالب اینکه این تجمع و اعتراضات با عدم پاسخگویی فدراسیون همراه بود و رئیس و دبیر فدراسیون حاضر به پاسخگویی و گفت‌و‌گو با ورزشکاران معترض نشدند.

اعتراضات البته به همین جا ختم نشد. روسای هیات‌ها و اعضای مجمع بعد از این تجمع و بی اعتنایی و عدم پاسخگویی رییس، تصمیم به برگزاری مجمع فوق العاده گرفتند تا در این مجمع صدای اعتراض آنها شنیده شده و تصمیم عاجلی درباره رییس فدراسیون گرفته شود. نامه‌ای که با امضای بیش از دوسوم اعضای مجمع به معاونت ورزش قهرمانی وزارت ورزش ارسال شد تا برگزاری مجمع فوق العاده در دستور کار وزارت ورزش قرار بگیرد. 

نکولعل آزاد که شرایط را اینگونهو عرصه را تنگ دید، ترجیح داد استعفا کند تا مهر برکناری به پیشانی اش الصاق نشود. چه آنکه با این عملکرد و اعتراضات گسترده وی به پایان خط رسیده.

بذل و بخشش پست میان رفقا و دوستان! 

یکی از بزرگترین انتقادات به نکولعل آزاد، بذل و بخشش پست به دوستان و نزدیکان است. در حقیقت نکولعل آزاد از روز نخستی که به عنوان رییس فدراسیون انتخاب شد، تمامی سمت‌های فدراسیون و حتی انجمن‌های تابعه را میان نزدیکان خود تقسیم کرد. نفراتی که هیچ خروجی و تخصصی نداشتند و نتیجه آن ناکامی‌های اخیر بود. 

رییس فدراسیون در بذل و بخشش پست‌ها حتی در حوزه‌های مهم نظیر روابط عمومی و دبیر فدراسیون هم همین رویکرد را داشت. او خواهرزاده یکی از نزدیکان خود را به سمت روابط عمومی گمارد در حالیکه فرد فوق حتی از نوشتن یک خبر ساده عاجز بود! جالب اینکه نکولعل آزاد در واکنش انتقادات رسانه‌ها به ناکارآمدی این فرد و بن بست رسانه‌ای در فدراسیون، به او پاداش داد و وی را بدون هیچ تخصص و عقبه‌ای به عنوان سرپرست تیم کاراته در توکیو منصوب کرد تا مدیر ناکارآمد روابط عمومی از جمع مسافران توکیو جا نماند! 

دیگر حکم عجیب او برای دبیر فدراسیون بود که از فوتبالیست‌های قدیمی همین فدراسیون بوده و البته به هیچ وجه چهره مقبول و خوشنامی در ورزش ناشنوایان نیست. دبیر فدراسیون هم با تصمیمات عجیب و شخصی، دخالت‌های بیجا، منفعت طلبی و یارکشی بیشترین لطمه و آسیب را به فدراسیون زد و سبب شد تا نکولعل آزاد خیلی زود به خط پایان برسد.

جالب اینکه رییس فدراسیون به آقای دبیر هم پاداش ویژه‌ای بابت عملکرد منفی داد و در حکمی وی را به عنوان سرپرست تیم تکواندو در توکیو منصوب کرد در حالیکه وی فوتبالیست بوده و هیچ تخصصی در این رشته رزمی ندارد. در حقیقت با توجه به شرایط بسیار بد تیم فوتبال و پیش بینی ناکامی در توکیو، لعل آزاد سرپرستی تیم تکواندو را به آقای دبیر داد تا با موفقیت احتمالی این تیم، دبیر فدراسیون پاداش هم بگیرد! دبیری که حالا در کلیدی‌ترین موقعیت کنار کشیده و تا همه تیر‌ها سمت لعل آزاد نشانه رفته و وی به نقطه پایان برسد. 

در تیم فوتبال نیز وی داماد یک رییس هیات نزدیک را به عنوان سرپرست معرفی کرد! انتصابات عجیب و غریب نکولعل آزاد به همین چند مورد ختم نمی‌شود. وی در بدو ورود به فدراسیون ریاست انجمن والیبال به عنوان یکی از مهمترین رشته‌ها را به یک فرد مساله دار سپرد که در زندگی اش یک بار والیبال را از نزدیک ندیده بود و مدعی است در جوانی بوکس کار می‌کرده! نتیجه این انتصاب عدم اعزام تیم والیبال ناشنوایان به مسابقات آسیایی بود. وی همچنین پیش‌تر به یک خواننده پاپ در این فدراسیون سمت داده بود.

نکولعل آزاد همچنین هیچ انتقادی را برنمی تابید و تمامی نفراتی که منتقد وی بودند را خط می‌زد.آنچه مشخص است نکولعل آزاد به پایان خط در فدراسیون ناشنوایان رسیده؛ مردی که ادعا می‌کرد از خانواده این مجموعه است، اما در عمل بیشترین بی مهری را به ناشنوایان کرد.